با اين حال، وراثت، ويروس‌ها، نور ماوراء بنفش و داروها همه ممكن است نقشي اساسي در ايجاد آن داشته باشند.

برخي علائم لوپوس عبارتند از:

بثورات پروانه اي شكل روي صورت
از دست دادن اشتها
درد مفاصل
ريزش مو
تب
خستگي
حساسيت به نور
پديده و بيماري رينود
پلورزي
پريكارديت
يازده معيار به متخصصان مراقبت‌هاي بهداشتي كمك مي‌كنند، تا اين بيماري را تشخيص دهند. مبتلايان به اين عارضه مي‌توانند، با جلوگيري از قرار گرفتن در معرض آفتاب، عدم قطع ناگهاني داروها و نظارت بر وضعيتشان و با مراجعه به پزشك خود از شدت گرفتن بيماري جلوگيري كنند.

درد مفاصل از علائم بيماري لوپوس است.
علت و عوامل خطر بيماري لوپوس
علت اينكه چه چيزي باعث ابتلا به لوپوس مي‌شود، مشخص نيست. ژن‌هاي ارثي، ويروس‌ها، نور ماوراء بنفش و داروهاي خاص ممكن است همه نقش داشته باشند. لوپوس ناشي از ميكروارگانيسم عفوني نيست و از فردي به فرد ديگر منتقل نمي‌شود و مسري نمي‌باشد.

عوامل ژنتيكي گاه، تمايل به ايجاد بيماري‌هاي خود ايمني را افزايش مي‌دهند و بيماري‌هاي خود ايمني مانند لوپوس، آرتريت روماتوئيد و اختلالات خود ايمني تيروئيد، در بين اقوام افراد مبتلا به لوپوس نسبت به جمعيت عمومي‌ شايع‌تر است. علاوه بر اين، فرد ممكن است بيش از يك بيماري خود ايمني را داشته باشد. بنابراين، سندرم‌هاي همپوشاني لوپوس و آرتريت روماتوئيد يا لوپوس و اسكلرودرمي و ساير موارد ممكن است در فرد رخ بدهند.

برخي دانشمندان بر اين باورند كه سيستم ايمني بدن در لوپوس، توسط عوامل خارجي مانند ويروس‌ها يا نور ماوراء بنفش راحت تر تحريك مي‌شود. بعضي اوقات، تنها يك دوره كوتاه از قرار گرفتن در معرض آفتاب، مي‌تواند علائم لوپوس را تشديد كند.

همچنين برخي از زناني كه به بيماري لوپوس اريتماتوز سيستميك مبتلا هستند، قبل از دوره قاعدگي وخيم شدن علائم خود را تجربه مي‌كنند. اين پديده، نشان مي‌دهد كه هورمون‌هاي زنانه نقش مهمي در ظهور بيماري SLE دارند. اين رابطه هورموني يك منطقه فعال براي مطالعه مداوم توسط دانشمندان است.

تحقيقات، نشان مي‌دهند كه، عدم وجود آنزيم اصلي، در دفع سلول‌هاي در حال مرگ ممكن است به پيشرفت لوپوس اريتماتوز سيستميك كمك كند. آنزيم DNase1 معمولاً آنچه را كه DNA زباله و ساير بقاياي سلولي ناميده مي‌شوند، با خرد كردن آن‌ها در قطعات ريز براي دفع آسان تر از بين مي‌برد.

محققان ژن DNase1 را در موش‌ها خاموش كردند. موش‌ها در بدو تولد سالم ظاهر شدند، اما پس از گذشت شش تا هشت ماه، اكثر موش‌هاي بدون DNase1، علائم اريتماتوز لوپسي سيستميك را از خود نشان دادند. بنابراين، يك جهش ژنتيكي در يك ژن كه مي‌تواند دفع زباله سلولي بدن را مختل كند، ممكن است در ايجاد اين بيماري نقش داشته باشد

علائم و نشانه‌هاي بيماري لوپوس:
افراد مبتلا به لوپوس، مي‌توانند تركيبات مختلفي از علائم و درگيري اندام‌ها را داشته باشند. علائم مربوط به اين عارضه عبارتند از:

خستگي يا احساس خستگي
تب درجه پايين
از دست دادن اشتها
درد مفاصل
دردهاي عضلاني
ريزش مو (آلوپسي)
آرتروز
زخم‌هاي دهان و بيني
بثورات صورت (بثورات پروانه اي)
حساسيت غيرمعمول به نور خورشيد (حساسيت به نور)
درد قفسه سينه ناشي از التهاب آستري كه ريه‌ها را احاطه مي‌كند (پلورزي) و قلب (پريكارديت)
گردش خون ضعيف به انگشتان دست و پا با قرار گرفتن در معرض سرما (پديده يا بيماري رينود)
عوارض ناشي از درگيري ارگان‌ها، مي‌توانند منجر به علائم ديگري شوند كه به اندام مبتلا و شدت بيماري بستگي دارند. تظاهرات پوستي مرتبط با SLE بعضي اوقات مي‌توانند، منجر به زخم شوند. در ﻟﻮﭘﻮس ارﯾﺘﻤﺎﺗﻮي دﯾﺴﮑﻮﺋﯿﺪ، فقط پوست به طور معمول درگير مي‌شود. بثورات پوستي در اين بيماري اغلب در صورت و پوست سر مشاهده مي‌شوند كه معمولاً قرمز هستند و ممكن است پخش شوند.
اين عارضه، معمولاً بدون درد بوده و احساس خارشي ايجاد نمي‌كنند، اما جاي زخم باعث ريزش دائمي مو (آلوپسي) مي‌شود. با گذشت زمان، پنج الي10 درصد از مبتلايان به لوپوس اريتماتوي ديسكوئيد ، ممكن است منجر به ايجاد SLE شوند. بيش از نيمي از مبتلايان به لوپوس بر روي پل بيني خود، يك مشخصه جوش مانند به رنگ قرمز دارند. به دليل شكل آن، اغلب به بثور پروانه‌اي SLE معروف هستند كه بدون درد و احساس خارش هستند.

بثورات صورت، به همراه التهاب در اندام‌هاي ديگر، با قرار گرفتن در معرض نور خورشيد مي‌توانند شدت يابند. اين حساسيت مي‌تواند به بدتر شدن التهاب بدن كمك كند كه به آن شعله‌ور شدن بيماري گفته مي‌شود.

به طور معمول، اين بثورات با درمان، مي‌توانند بدون برجاي گذاشتن جاي زخم بهبود يابند. بيشتر اين بيماران در طول دوره بيماري خود به آرتروز مبتلا مي‌شوند. ورم مفاصل (آرتروز) ناشي از SLE معمولاً، شامل تورم، درد، سفتي و حتي ناهنجاري مفاصل كوچك دست، مچ دست و پا مي‌شود. گاهي اوقات، آرتريت لوپوس مي‌تواند از آرتريت روماتوئيد (يكي ديگر از بيماري‌هاي خود ايمني) تقليد كند.

علائم التهاب ارگان‌هاي بدن ناشي از بيماري لوپوس
درگيري جد‌ تر ارگان‌ها، با التهاب در مغز، كبد و كليه‌ها همراه هستند. گلبول‌هاي سفيد خون در SLE كاهش مي‌يابند (به آن لكوپني يا لوكوپني گفته مي‌شود). همچنين، عواملي مانند لخته شدن خون كه به پلاكت‌ها (ترومبوسيتوپني) معروف هستند، نيز ناشي از لوپوس مي‌باشند. لكوپني مي‌تواند خطر عفونت را افزايش دهد و ترومبوسيتوپني مي‌تواند خطر خونريزي را افزايش دهد و تعداد كم گلبول‌هاي قرمز (كم خوني هموليتيك) ممكن است رخ دهد.

التهاب عضلات (پلي ميوزيت) مي‌تواند، باعث ايجاد درد و ضعف در عضلات شود. اين مي‌تواند به افزايش سطح آنزيم عضلاني در خون منجر شود.

التهاب رگ‌هاي خوني (واسكوليت) كه، اكسيژن مورد نياز بافت‌ها را تامين مي‌كند، مي‌تواند باعث آسيب ديدگي ايزوله عصب، پوست يا يك اندام داخلي شود. رگ‌هاي خوني از شريان‌هايي تشكيل شده است كه، خون غني از اكسيژن را به بافت‌هاي بدن و رگ‌ها منتقل مي‌كند و خون تخليه شده اكسيژن را از بافت‌ها به ريه‌ها باز مي‌گرداند. التهاب واسكوليت با آسيب به ديواره رگ‌هاي خوني مختلف، توصيف مي‌شود. اين آسيب، گردش خون را از طريق رگ‌ها مسدود مي‌كند و مي‌تواند باعث آسيب به بافت‌هايي شود كه، توسط اين عروق اكسيژن مورد نيازشان را تامين مي‌كنند.

منبع:resaa.net